Data reporting in a clear, appropriate, and attractive manner requires some tough choices. When choosing between the two basic forms of quantitative data presentation - tables and charts - the analyst often treads a thin line between a nice-looking and an informative report.Well-built tables with data in rows and columns are highly informative, beyond any doubt. The popularity of tables does not stem from old-school analyst habits, but is derived from their functionality.
On the other hand, a chart presentation, which takes advantage of imagery (bars, points, etc.) may be more attractive. It is also often easier to interpret for an audience that is not familiar with the subject matter and row-and-column data analysis.
As Stephen Few wrote in his book “Show Me the Numbers” a tabulated presentation of data makes it easier to verify individual values and juxtapose pairs due to the row-and-column structure of tables. The precision of presenting individual values, which is hard to achieve on a chart, is an additional advantage. Therefore, tables seem to be a perfect way of reporting simple relationships and specific values. A chart, in a way by definition, shows the general shape of the data. Hence, they are used to present relationships between multiple quantitative values by showing their distribution thereby giving them a shape. [1]
Is there a happy medium? Yes, there is. You can literally combine the two types of data presentation. In this example we present the table chart (or, in technical speak, the “PS GRAPHTABLE” command syntax).
The dataset for the example will be film production cost and revenue data. Have you ever wondered how much it costs to make a Hollywood film and at what point it breaks even?
Let's have a look at the well-known “Die Hard” film series with the unforgettable Bruce Willis. Have a look at the table chart below.
Die Hard franchise box office
The rows show the titles of consecutive films in the Die Hard series. The three columns contain: box office takings globally (Box office); production costs (Budget) ; the profit made (Difference). The fourth column shows a graphic presentation: layered bar charts with the grey bar representing the budget and the navy blue bar representing box office takings.
What can we learn from the visualisation? The first installment of officer John McClane's adventures generated the least profit, a little over $ 110 million, but it had the lowest budget (maybe at the beginning no-one expected the film to become a blockbuster). Then, with the next two Die Hard instalments, both the budget and the profit grew. Then, starting with part 4, which cost the most to make, box office takings and profit started to decline.
Now we have to wait for the announced part 6 to update the chart and results!
[1] Few Stephen, Show me the numbers, Analytics Press 2004: Oakland, pp. 41-46.
Tabela czy wykres?
Jak pisze Stephen Few w książce „Show me the numbers” przedstawienie danych w tabeli, ze względu na ich wierszowo-kolumnową strukturę, ułatwia sprawdzanie indywidualnych wartości i proste porównywanie par. Dodatkową zaletą jest precyzja w prezentowaniu poszczególnych wartości, którą trudno osiągnąć na wykresie. Dlatego też tabele wydają się idealne do raportowania prostych zależności i konkretnych wartości. Z kolei wykres, niejako z definicji, przedstawia ogólny kształt całości danych. Stąd wykorzystywane są do pokazania relacji pomiędzy wieloma wartościami ilościowymi właśnie poprzez pokazanie ich rozkładu, uformowanie ich w kształt.[1] Wykresy ponadto ułatwiają dostrzeżenie zależności i zmian, które mogłyby być trudne do zauważenia w tabeli.
Wybór między tabelą a wykresem w wielu przypadkach może zależeć od celu prezentacji danych. Gdy potrzebna jest precyzja i szczegółowe informacje, tabela jest najlepszym rozwiązaniem. Gdy zaś chcemy zrozumieć ogólne wzorce i relacje, wykresy będą bardziej odpowiednie. Czy można w takim razie znaleźć złoty środek? Można połączyć oba typy prezentacji danych. Stosowanie obu metod w odpowiednich kontekstach pracy analityka może znacząco poprawić jakość analiz i raportów, zapewniając zarówno szczegółowość, jak i klarowność wizualną.
Przykład? Proszę bardzo – wykresy tabelowe.
Wykres tabelowy
Jak już wcześniej wspomniano, wykres tabelowy łączy w sobie zalety wykresu z tabelą. Wykres tabelowy zazwyczaj składa się z kolumn, które reprezentują różne kategorie lub atrybuty zmiennych, oraz wierszy, które reprezentują kategorie poszczególnych zmiennych. Na przykład wykres tabelowy, w części, gdzie znajduje się klasyczna tabela, może zawierać informacje o przychodach, kosztach i zyskach, a każdy wiersz może odpowiadać danym z konkretnego miesiąca lub kwartału. Otrzymujemy zatem szczegółowe informacje dotyczące prezentowanych danych. W ostatniej kolumnie zazwyczaj znajduje się odpowiednia wizualizacja prezentująca obraz naszych danych, która pozwala na szybkie odnalezienie najważniejszych zależności, różnic czy tendencji.
Do zalet wykresów tabelowych można zaliczyć to, że dzięki uporządkowanej strukturze tabele umożliwiają szybkie i łatwe zrozumienie danych. Można łatwo porównywać wartości w różnych kolumnach i identyfikować kluczowe informacje patrząc na część z wykresem. Część tabelaryczna wykresu prezentuje natomiast dane w dokładny i precyzyjny sposób, bez potrzeby uproszczeń, które mogą występować w innych formach wizualizacji danych.
Tworzenie wykresu tabelowego
Aby zaprezentować wykres, posłużę się danymi na temat kosztów produkcji filmowych. Czy zastanawiali się Państwo kiedyś, ile kosztuje wyprodukowanie filmu i ile się na nim zarabia?
Skupmy się na jednej serii filmowej, z której przynajmniej jedną część większość z nas widziała, czyli „Szklana Pułapka” z niezapomnianą rolą Bruce’a Willisa.
Jak możemy taki wykres przygotować? Korzystają z kompleksowego rozwiązania analityczno-raportującego, jakim jest PS IMAGO PRO, jest to bardzo proste do wykonania. PS IMAGO PRO posiada wiele nowoczesnych typów wykresów, w tym kilka rodzajów wykresów tabelowych. Użytkownik ma do wyboru wykres tabelowy dla szeregów czasowych, słupkowy wykres tabelowy, wykres tabelowy z histogramem, czy też wykres tabelowy ze słupkami błędów. Jak widać, wybór jest duży i tym samym analityk nie jest ograniczony tylko do jednego typu wizualizacji i jednego typu danych, jakie będzie mógł prezentować na wykresach tabelowych.
Wykres tabelowy zamieszczony poniżej jest to nakładany wykres tabelowy. Do jego przygotowania potrzebujemy zmiennej grupującej – w naszym przykładzie jest to tytuł filmu, zmiennej analizowanej, czyli wartość box office, oraz zmiennej do porównania, czyli budżet, jaki był przeznaczony na dany film. W ustawieniach wykresu mamy szeroki zestaw opcji dotyczących tego, jakie wartości i podsumowania mają się pojawiać na przygotowanym wykresie. Na potrzeby tego przykładu zaprezentujemy jedynie wartość box office, budżet oraz różnice między tymi wartościami. Poniżej zaprezentowany jest gotowy nakładany wykres tabelowy.
Rysunek 1. Nakładany wykres tabelowy
W wierszach przedstawione są tytuły kolejnych filmów z serii. W formie tabelarycznej, w trzech kolumnach, informacja o tym, ile dany film zarobił na świecie (Box office), jaki był budżet poszczególnych części (Budżet) oraz różnica miedzy box office a budżetem – czyli zysk filmu (Różnica). Dodatkowo, w czwartej kolumnie mamy prezentację graficzną: nakładany wykres słupkowy, gdzie szary słupek reprezentuje budżet, a granatowy – box office.
Czego dowiadujemy się z wizualizacji? Pierwsza część przygód oficera Johna McClaneina zarobiła najmniej – niewiele ponad 110 mln dolarów, jednak również jej budżet był najmniejszy. Prawdopodobnie na początku nikt nie spodziewał się, że film odniesie tak duży sukces. Czyżby producenci nie wierzyli w powodzenie filmu? Dalej zarówno budżet, jak i zyski rosły. Aż do części 4 serii, która kosztowała rekordowe 110 mln dolarów, jednak zarobiła mniej, niż najbardziej dochodowa, 3. część.
Wykres tabelowy – podsumowanie
Podsumowując, wykres tabelowy jest nieocenionym narzędziem w wielu dziedzinach, oferując przejrzystość, precyzję i elastyczność w prezentowaniu danych. PS IMAGO PRO jako narzędzie analityczno-raportujące zawiera wiele rodzajów wykresów tabelowych, które można wykorzystać w wielu sytuacjach analitycznych, czy to w zakresie eksploracji danych na początkowym etapie prac z danymi, czy też jako wykres, który użyjemy do prezentowania najważniejszych danych w raporcie końcowym. Dzięki wykresom tabelowym można szybko i dokładnie ocenić sytuację, podejmować lepsze decyzje i skutecznie zarządzać danymi.